VATAN YAHUT SİLİSTRE

Yazar: Namık Kemal

Yayınevi: Kum Saati

Sahife: 173

Karakterler: İslam, Zekiye,  /  Akif, Dilruba

İki farklı hikâyenin anlatıldığı tiyatro şeklinde bir eser. Vatan kelimesi neredeyse her cümlede geçer ve oldukça gaz verici bir eserdir. Birinci hikayede  Manastırlı iki gencin aşklarından ve sevdiklerinden vaz geçip vatan uğruna düşmanın içine dalıp düşmanı geri çekilmeye mecbur edişleri anlatılır. Hikaye’de İslam Bey’in  “beni seven arkamdan gelir” sözünü duyan Zekiye’nin erkek kılığında Silistre kalesini müdafaa saflarına katılışı ve İslam Bey’i adeta bir gölge gibi takip edişi önplandadır. Bu hikâyede, Zekiye yıllar önce şehit düştüğünüz zannettiği babasını bir kumandan olarak bulur. Hikâyede bir de Abdurrahman Çavuş karakteri vardır ki Kıyamet mi kopar sözünü ezberletir insana.

İkinci Hikaye’de bir gemi savaşında şehit düştüğü zannedilen Akif’in sağ kurtulup geri köyüne döndüğünde eşinin başka biriyle evlendiğini görmesi anlatılır. Kadınlara yönelik eleştiriler vardır.

Vatan Yahut Silistre Namık Kemal’in en bilinen eseri olmasına rağmen bana pek de etkileyici gelmedi.  Bunun sebebi yapmacık ifadelere ve ajitasyona oldukça fazla yer vermesi.