Yazarı: Samipaşazade Sezai
Yayınevi: Kum Saati
Sahife: 128
Karakterler: Dilber, Celal, Cevher
1888 yılında yayınlanan bu roman, Osmanlı’nın buhranlı
dönemlerinde cariyelik müessesini irdeliyor. Ön planda bir aşk olsa da esas
itibariyle sisteme yönelik eleştirileri paylaşıyor. Eserde Dilber, ailesinden
koparılıp cariye yapılmış bir Çerkez kızı, Celal ise kodaman bir ailenin bir
türlü kısmetini bulamamış sanatçı ruhlu oğludur. İkisinin aşkı farklı
sınıflardan iki kişinin klasik aşk hikâyesi şeklindedir. Zengin oğlan fakir
kız, soylu oğlan soysuz kız cinsinden yani. Haliyle oğlanın ailesi karşıdır. Kızın
zaten bir ailesi yoktur. İşin içine bir de kaçırılma hikâyesi girince tam bir
macera yani “sergüzeşt” olur.
Eserin önemli yanı Osmanlı’daki romantik akımın yavaş yavaş
realizme geçeceğini gösteren işaret fişeği olmasıdır. Realist dedik ya o yüzden
eserin sonunda sevgililer kavuşamaz.
sergüzeşt: Farsça bir kelimedir. ser ve güzeşt kelimelerinin birleşiminden oluşmuştur.
sergüzeşt: Farsça bir kelimedir. ser ve güzeşt kelimelerinin birleşiminden oluşmuştur.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder